மனமதன் குழப்பமே மரணத்தின் வாசலாய்...
அவ்வாசலின்
திறப்பு விழா
உன்னாலா
நிகழவேண்டும்...
இப்படியென்னுயிர்
துடிக்கும் வலி
கண்டுங்காணாமல்...
எப்படியுன்னால்
பொறுத்துக் கொள்ள
முடிகிறது...
துளி விஷந்தந்து
கொன்று விடு
என்னுயிரை...
தருவது நீயானால்
விஷங்கூட…
அமுதெனக்கு
மரணத்திலென்றாலும்
வாழட்டும் என் காதல்...
----கீர்த்தனா----
No comments:
Post a Comment