அழிந்த சுவடுகள்

அழகியல் வண்ணங்களையும் 
ஆனந்தப் பறத்தல்களையும் 
உணர்கொம்பின் உணர்வுகளையும்
அன்றையதாக்கி விட்டு
நான்கு சட்டங்களுக்குள்
அடங்கிச் சுவரில் தொங்கியது
பாடம் செய்யப்பட்ட
பட்டாம்பூச்சி ஒன்று !!!!

கீர்த்தனா

புலத்தில்  ஒரு ஆன்மா

**************************

உணர்வுகள் உறையும் உறைபனிக்காலம்!

உதடுகள், செவிமடல்கள், விரல்நுனிகளின்

இருப்பறியாத ஊசிக்குத்தல்கள்!

உதிரம் உறைதல் தடுக்க உடைபாரம் தரித்து

நிலவில் நடக்கும் நீல் ஆம்ஸ்றோங் தோற்றத்தில்

நீயும் நானும் அவர்களும்

உழைப்புக்காக அலைந்தபடியே...

ஊண் இல்லை உறக்கமில்லை

ஒருவேளை சுடுசாதம், மூன்று மணிநேரத்தூக்கம்!

அங்கே.........

தங்கச்சிக்கு நீர்வார்ப்பு

ஒரு மூன்று இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

அரசாங்க ஆஸ்பத்திரி சரிவராது...அப்பா அப்பல்லோவில்

ஒரு பதின்மூன்று இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

அம்மா ஆஞ்சநேயருக்கு பதக்கம் போடுவதாய் நேர்த்தி

ஒரு இரண்டு இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

அக்காவுக்கு கல்யாணம் முற்று

சீதனமாய் ஐம்பது இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

அக்கா புருசனுக்கு கல்லடைசல்...நவலோகாவில் நான்கு நாள்

ஒரு நான்கு இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

பக்கத்துக் காணி விலைக்கு வருதாம்

அப்பிடியே வளைச்சுப் போடுவோம்

ஒரு பத்து இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

வாசலில் ஒரு வான் வாங்கி விட்டால்

வடிவாயும் இருக்கும் வாடகைக்கும் ஓட்டலாம்

ஒரு எழுபது இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

அது பிறகு சத்தியமா உனக்குத்தான்!

சுற்று மதில் கட்டினால் தான் வெளிநாட்டில் பிள்ளையள்  

நல்லா இருக்கினம் எண்டு  சொல்லுவினம்

ஒரு மூன்று இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

தேர்த்திருவிழா முழுதும் எங்கட செலவு தான்

அப்ப தான் ஊருக்குள் மதிப்பினம்

ஒரு நான்கு இலட்சம் அனுப்பு போதும்!

என்ரை கடைசி ஆசை பிள்ளை

எத்தனை இலட்சம் குடுத்தென்டாலும்

தம்பியை வெளிநாடு கூப்பிட்டுப்போடு அது போதும்!

அக்காக்கு ஸ்கூட்டி வேணுமாம்

தங்கச்சிக்கு ஐபோன் வேணுமாம்

தம்பிக்கு மோட்டார் சைக்கிள் வேணுமாம்

பேத்திக்கு லப்ரப் வேணுமாம் 

வேணுமாம் வேணுமாம் வேணுமாம்.....

என்ன பிள்ளை உங்க இருந்து வந்து

எவ்வளவத்தை அள்ளி வீசிறான்கள்

நீ மட்டும் தான் மூக்காலை அழுகிறாய்...

இங்கே........

பிள்ளைக்கு படிப்பு, ஐபோன், கேம்ஸ், கம்பியூட்டர், மார்க் உடுப்பு,

மார்க் சப்பாத்து, பதினெட்டில் லைசென்ஸ்!

எங்களுக்கு லோன் எடுத்து வீடு, கார்!

பிள்ளைக்கு கார், பிள்ளைக்கு வீடுவாங்க கொஞ்சம் முற்பணம்!

பிள்ளைக்கு பிறந்தநாள் விழா, சாமத்தியம், கல்யாணம், ரிசெப்ஷன்!

ஊரவர் விழாக்கள், ஊரோடு ஒத்த பகட்டு வாழ்க்கை

இல்லையென்றால் மதிப்பில்லை ஆட்கள் கதைப்பினம்!

போஸ்ட் பாக்ஸை திறந்தால் பில் பில்லாய்க் கொட்டும்!

போஸ்ட்மானைக்  கண்டால் நெஞ்சு கலங்கும்!

இன்னும் இன்னும் ஆயிரம் தேவைகள்!

இரவுபகலாய் ஓயாத உழைப்பு!

இலட்சங்களும் நிம்மதியும் இழந்தபின்

அறுபத்தேழில் பென்ஷன் வரும்

ஆறுதலாய் அப்போது வாழலாம் என நினைக்க

குளிரில் உக்கிப் போன உடம்பை விடுத்து

ஐம்பது ஐம்பத்தைந்தில் உயிரும் பிரிந்து செல்கிறது!

தூக்கிப்போடக் கூட இந்தாள் ஒருசதம் சேர்த்து வைக்கலை

பிள்ளைகளின் முணுமுணுப்பு கேட்காத தூரத்தில் ஆன்மா!

*கீர்த்தனா* ( கீதா ரவி )

விதி

 









நிர்மலம் குலைந்த
சிந்தனை வானில்
கரும்பூத முகில்களின்
கொடுங்கோலாட்சி!

வீதிதோறும் அரசமரங்கள்!
போதிமரமாகும் பேறு
அவற்றுக்கும் இல்லை!

விதி அறிந்து
நிர்வாணம் பெறும் பேறு
சபிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் இல்லை

இனிய உள்ளம்

அந்த ஏரிக்கரை அவ்வளவு அமைதியையும் மனசாந்தியையும் அள்ளித் தரும். உடம்பு மிகவும் முடியாத தருணங்கள் தவிர ஆதவன் அகலத் தொடங்கும் அந்த வேளையில் அங்கு சென்று விடுவேன்.. அகலும்போதும் அகன்ற பின்னும் எத்தனை வண்ணங்கள் வானில்...அதன் பிரதிபலிப்பு ஏரியில்...இரசிப்பதற்கு இரு கண்கள் போதாது. கரையோரப் படகுகளும், நாணற் புற்களும், நானும் மட்டும் அங்கிருப்போம். சில சமயம் புகைப்படங்களும் எடுப்பேன்.

அந்த ஏரிக்கரை தனியாருக்கு சொந்தமான பகுதியில் அமைந்திருந்தது. ஒருநாள் சென்ற போது பெரிய இரும்புக்கம்பியால் பாதை அடைக்கப் பட்டிருந்தது. ஒரு நோர்வேஜியப் பெண்மணி அருகில் இருந்தார். அவரிடம் அங்கு போக முடியாதா என்று கேட்டபோது, மன்னிக்க வேண்டும் இருபது வருடங்களின் பின் மூடியிருக்கிறோம். அங்கே இரவில் வருபவர்கள் குப்பைகளைக் கொட்டி சத்தமெழுப்பி எங்களை வெறுப்பேற்றுகிறார்கள். இனிமேல் எப்பவுமே பாதை திறக்க மாட்டோம் என்றார்.
அந்த சமயம் மனதில் தோன்றிய சொல்லொணா வேதனை வார்த்தையில் விவரிக்க முடியாது. அன்னையைப் பிரிந்தது போல் நெஞ்சை அடைத்தது. சிலருடைய வேண்டாத செயல்களால் சிலருடைய மகிழ்வு பறிபோகிறதே என்று அவர்கள் மீது மிகவும் வெறுப்பு தோன்றியது. என் தோழியிடம் அதைச் சொல்லி சொல்லி வருந்துவேன்.

இதில் ஆச்சரியம் என்னவென்றால் எனது மருத்துவரிடம் சென்று கொண்டு இருக்கும் போது மனதில் நினைத்துக் கொண்டு போகிறேன் சிலவேளை மனம் மாறி பாதை திறந்திருப்பார்கள், திரும்பி வரும் போது போய் ஒரு தடவை பார்த்து வர வேண்டுமென்று. மருத்துவர் கிட்ட போய் வந்தாலும் நம்ம கை சும்மா இருக்காதில்ல. மழை வந்ததால் இலைகளில் நீர்த்துளிகள் அப்பிடியே படம் பிடித்துக் கொண்டிருந்தேன்... யாரோ மன்னிக்கவும் என்றபடி தோளில் தொட்டார்கள். திரும்பிப் பார்த்தால் ஆச்சரியம். அந்தப் பெண்மணி. அவர் சொன்னார் எனது மருமகன் நீங்கள் இயற்கையை மிகவும் இரசிப்பீர்கள் என்றும் அடிக்கடி அங்கு வருவீர்கள் என்றும் சொன்னார். இயற்கையுடன் உறவாடுபவர்கள் மென்மையானவர்கள் அவர்கள் மனதை வருத்தக் கூடாது. அதனால் உங்களை மட்டும் அங்கு வர அனுமதிக்கலாம் என்று குடும்பத்தில் முடிவு செய்திருக்கிறோம். இனிமேல் வழமை போல அங்கு வாருங்கள் என்று.

சொல்ல வார்த்தையில்லை...அம்மாவிடம் போகப் போகும் உணர்வு. ஏரிக்கரைக்கும் எனக்குமான உறவு யாருக்கும் சொல்லில் புரிய வைக்க முடியாது. அவருக்கு இதயபூர்வமான நன்றி பலதடவை சொன்னேன். அதெல்லாம் ஒன்றுமில்லை எனப் புன்னகைத்தபடி விடை பெற்றுச் சென்றார். மனிதமும் இனியவர்களும் இன்னும் இங்கிருப்பதற்கு இன்னொரு சான்று இந்த நிகழ்வு.

மகாகவி

மகாகவியின் இன்றைய நினைவு நாளில் அவர் தம்  பாடல்கள் இசையுடன் கேட்போம்.

https://www.youtube.com/watch?v=bjsM64B6wAU&list=PLD1E4D6E3AAA7DBC6

ஒளிக்கதிரோனுக்காய் மட்டுமே...

தாமரைச் செண்டுகள்

சுற்றும் கரு வண்டுகள்

ஒற்றைக்காற் பிடிவாதம்

கற்றை ஒளிக்கதிரோனுக்காய் மட்டுமே...

ஒரு கணம் மலர்ந்து

மறு கணம் இறந்து

மறுபடி பிறந்து

திரும்பவும் மலர்ந்து

மாசற்ற தாமரை நெஞ்சம்

கற்றை ஒளிக்கதிரோனுக்காய் மட்டுமே...

---கீர்த்தனா--- 

மழை இதம்!

தாழ்வாரம் சலசலத்து ஓடுகிறது
ஆழ் அமைதி மனதில்...
மழைக்கும் எனக்குமான உறவு
விளக்கிச் சொல்ல முடியா உணர்வு...
நாளை முளைக்கும் குழப்பங்களை
நாளை பிடுங்கி எறியலாம்...
இன்று மழை இதம்!
இந்த நிமிடம் நிஜம்!